“In een piano zit een heel orkest verstopt”
Of je nu bij Marijn van de Ven aanklopt voor zangles of pianoles, zijn belangrijkste tip is: “Geniet ervan! Om lol te kunnen hebben in muziek, moet er wel werk verzet worden”, zegt hij. “Als je zomaar wat gaat doen, dan blijft de lol beperkt.”
Jong en oud
Zijn klandizie bestaat zowel uit kinderen als volwassenen. De jongste leerling is zes jaar, de oudste 67. “Juist die afwisseling is leuk. Bij kinderen is het enthousiasme leuk en erg aanstekelijk. Je ziet soms die spanning in het lijf. Dat ze iets echt willen kunnen. Volwassenen hebben juist weer meer tijd nodig. Die zijn meer met zichzelf in het leerproces bezig”, aldus Marijn.
Het ritueel van Pavarotti
Hij kan zich geen dag zonder muziek voorstellen. “Zou ik onverhoopt geen muziek meer kunnen spelen, dan zou ik wel tuinman worden”, zegt hij lachend. “De hele dag lekker buiten bezig zijn.” Hij vervolgt: “Pavarotti had elke dag een ritueel. Hij dronk een kop sterke koffie, en ging dan naar de wc, waar hij zijn stem uitprobeerde. Gewoon om even te kijken of die er nog wel was. De kans bestaat gewoon dat je je stem kwijt bent of door een handicap nog moeilijk een instrument kunt bespelen.”
Zelf weet hij niet wat hij zou doen, als het hem zou overkomen. “Je ziet in deze tijd ook wel dat sporters ledematen kwijt raken, maar toch blijven sporten. Die wilskracht die mensen aan de dag leggen. In de muziek zie je dat soms ook. Kijk bijvoorbeeld eens naar Paul Wittgenstein. Dat is een hele bekende pianist van voor WOI. Zijn arm werd eraf geschoten en hij belandde in een gevangenenkamp. In dat kamp tekende hij een toetsenbord op een kist. Met zijn linkerhand heeft hij toen de hele tijd geoefend. Het bijzondere van die man was ook dat hij muziek kon horen, zonder instrument. Na de oorlog arrangeerde en speelde hij pianostukken voor alleen de linkerhand. Wat een doorzettingsvermogen! Dat resulteerde in het pianoconcert voor de linkerhand van Ravel.”
Optredens
Samen met zijn vrouw Myrthe Lefferink treedt hij regelmatig op. Zo wellicht ook in oktober weer, wanneer zijn vrouw Myrthe tijdens de Woordnacht in Rotterdam zal optreden. “Wat we samen doen, we maken een combinatie van gezongen en voorgedragen tekst met en zonder muziek. Het zijn dan ook met name de literaire festivals waar hij en zijn vrouw optreden. “We begonnen met thuisconcerten. Van daaruit zijn we gaan optreden op festivals. Dat doen we nu gemiddeld tien keer per jaar”, vertelt hij.
Hoewel zang zijn eerste liefde was, is piano een goede tweede. Hij krijgt meer piano inschrijvingen, dus al doende werd piano automatisch steeds belangrijker voor hem. Al vanaf jongsaf aan trekt het instrument hem. “De buren hadden een oude piano staan. Tijdens de vakantie zat ik daar de hele tijd op te prutsen. Van het een kwam het ander. Uiteindelijk werd dat het instrument van mijn keuze.”
“Jij als dirigent en tien orkestleden”
Marijn: “In een piano zit eigenlijk een heel orkest verstopt. Jij als dirigent en tien orkestleden. Om die reden is dit ook uiteindelijk mijn favoriete instrument, na het stemgeluid”, lacht hij. “Eerst speelde ik dwarsfluit, maar dat instrument heeft zijn beperkingen. Ook de omvang is beperkt en je kunt er geen akkoorden mee spelen. Een muziekstuk met een dwarsfluit is een gedeelte van de muziek. Een docent kan het stuk begeleiden, dan is muziek pas af. Dan hoor je wat er allemaal onder zit. Een dwarsfluit is een solo instrument; pas met de begeleiding van bijvoorbeeld een piano of een orkest is de muziek compleet. Als je piano speelt ben je solist en begeleider tegelijk.”